Komplementarność ról
Wydaje się, że współpraca nad zadaniem z reakcjami chemicznymi wiąże się z dwoma różnymi typami procesów interakcji społecznej. Proces pierwszy, który zachodzi podczas stadium ustalania czy planowania zadania, zawiera albo wzorce pracy oddzielnej (równoległej), albo wzorce ściśle skoordynowanej współpracy. Na współpracę w czasie stadium ustalania zadania składa się wzajemne ukierunkowywanie się, dodawanie sobie odwagi i wspieranie. W tej fazie zadania stwierdza się często komplementarność ról w rozwiązywaniu problemów. Później, w trakcie rozwiązywania zadania, gdy sprawdzane są dane eksperymentalne, występuje drugi rodzaj procesów interakcji. W tym czasie każde dziecko wydaje się dochodzić do niezależnych wniosków odnośnie do istoty rozwiązania zadania. Wnioski te formułowane są na podstawie wszystkich łub tylko niektórych danych eksperymentalnych. Gdy każde dziecko dojdzie do konkluzji, może stwierdzić, że jego partner nie zgadza się z nim. W tym stadium otwarcie sprzeczne punkty widzenia odnośnie do istoty eksperymentu wyrażane są w formie argumentów i sporów. Argumenty mogące doprowadzić do consensusu są tymi, które mają swe wsparcie w rezultatach eksperymentów.
