Problem kombinacji
George i Bruce, którzy tak dobrze pracowali razem, nie utrzymali wysokiego poziomu wykonania, gdy byli testowani indywidualnie. Tabele 1 i 2 pokazują końcowy poziom umiejętności sześciorga dzieci, których wyniki analizowano na podstawie zapisów na kasetach wideo: George’a (G), Bruce’a (B), Lisy (LI), Lindy (L2), Matta (Ml), Mitcha (M2) i dodatkowo pozostałej, nie analizowanej, czwartej pary (KI i K2). W „problemie pojedynczej rośliny” dziećmi otrzymującymi najwyższe wyniki byli Bruce i Lisa; w „problemie kombinacji” najbardziej zaawansowane umiejętności rozumowania ujawnili Bruce, Linda i Mitch. Tak więc wyraźne różnice pomiędzy diadami, widoczne na kasetach wideo z sesji wspólnego rozwiązywania problemów, nie znalazły swojego odzwierciedlenia w wynikach testu końcowego. Podsumowując, można stwierdzić, że gdy pary porównano z osobami pracującymi pojedynczo, okazało się, że pary rozwiązywały problemy kombinacji chemicznych na o wiele wyższym poziomie i szybciej. Jednakże osoby pracujące w parach nie wykonywały wszystkich sprawdzianów w testach końcowych lepiej niż osoby pracujące indywidualnie. Te ostatnie wypadły lepiej od par w „problemie pojedynczej rośliny” – teście mierzącym zdolność jednostki do wyodrębniania zmiennych. Pary wydawały się pracować lepiej nad „problemem kombinacji”.
