Przy mechanicznym zbiorze stosuje się u nas najczęściej metodę dwuetapową. Wówczas przy jednym przejeździe maszyn przez pole przeprowadza się ogłowienie, a następnie zbiera się korzenie. Możliwy jest też jednoetapowy zbiór z zastosowaniem urządzeń ogławiających i wyorywujących umieszczonych na jednej maszynie. Zbiór jednoetapowy jest bardziej uzasadniony w tych rejonach, gdzie w okresie zbioru jest mniej opadów i gdzie łatwiej uzyskać jest mniej zanieczyszczone korzenie. Zbiór dwuetapowy jest szybszy i gwarantuje dokładniejsze doczyszczenie korzeni. Niekiedy w celu uniezależnienia transportu od przebiegu zbioru stosuje się zbór trzy-etapowy. W tym przypadku prowadzi się trzy niezależne czynności: ogławianie, wyorywanie korzeni i składowanie ich na małe pryzmy oraz mechaniczne zbieranie korzeni z tych pryzm. Ujemną stroną tego sposobu jest wzrost liczby uszkodzonych i zanieczyszczonych korzeni. Przy zbiorze korzeni zanieczyszczonych glebą, grudki o rozmiarach mniejszych od korzeni łatwo jest usunąć na prętowych elewatorach. Dużo trudniej natomiast jest usunąć glebę przylegającą do korzeni. Ilość tego typu zanieczyszczenia zależy od stanu wilgotności i rodzaju gleby oraz właściwości morfologicznych korzeni. Jest ona tym większa, im dłuższa i bardziej skręcona jest bruzda korzeniowa, i im więcej wytworzy się drobnych bocznych korzeni. W Polsce stosuje się obecnie dwa typy kombajnów. Kombajn Z 413 firmy Kleine, do zbioru jednorzędowego. Jest on wyposażony w zasobnik na liście i korzenie. W ciągu 10 godzin może zebrać buraki z 1,5 – 2,0 ha plantacji, pod warunkiem, że pole jest odpowiednio długie, co pozwala uniknąć strat na uwrocia.
