Popiół lotny

Popiół lotny Popiół lotny jest odpadem powstającym podczas spalania węgla kamiennego lub brunatnego. Norma PN-EN 197-1:2002 „Skład, wymagania i kryteria zgodności cementów powszechnego użytku” określa następująco popiół lotny: „popiół lotny jest otrzymywany przez elektrostatyczne lub mechaniczne osadzanie pylistych cząstek spalin z palenisk opalanych pyłem węglowym”. Popioły te stanowiące uciążliwy odpad zakładów energetycznych, są jednocześnie cennym surowcem w innych gałęziach przemysłu, m.in. w przemyśle materiałów budowlanych. To budownictwo, nieruchomości, jak i architektura. Podstawą do klasyfikacji i oceny jakości popiołów lotnych są następujące kryteria: skład chemiczny i jego stabilność, zawartość substancji amorficznej i krystalicznych składników mineralnych, uziarnienie popiołów, zawartość niespalonego węgla. Norma PN-EN 197-1 pozwala na produkcję czterech rodzajów cementów, w których popiół lotny stanowi jeden ze składników głównych. W pozostałych cementach popiół lotny może być wykorzystany jako składnik drugorzędny, a więc może zostać wprowadzony do cementu w ilości nie większej niż 5%. W popiołach lotnych niepożądane są ilości MgO, SO3, CaOw, straty prażenia oraz zawartość związków żelaza. Obecność zwiększonych zawartości magnetytu oraz hematytu może negatywnie wpływać na przebieg reakcji pucolanowej. Wysoka zawartość niespalonego węgla zwiększa wodożądność popiołów, a duże zawartości wolnego wapna mogą prowadzić do znacznego wzrostu objętości przy twardnieniu i tym samym powodować zmiany destrukcyjne w betonie. Podobne skutki mogą wystąpić przy zbyt dużej zawartości MgO. Normy niektórych krajów wprowadzają również ograniczenia co do ilości alkaliów w przeliczeniu na Na2Oeq.