Popioły konwencjonalne

Popioły konwencjonalne ze względu na ich właściwości mogą stanowić główny składnik spoiw budowlanych. Można je uważać za doskonały dodatek pucolanowy przy odpowiednim technologicznym podejściu odnośnie wyboru, wychodząc z ustalenia jego składu chemicznego, mineralogicznego i stopnia rozdrobnienia określonego przez powierzchnię właściwą. To budownictwo, nieruchomości, jak i architektura. Krzemionkowe popioły lotne powstające podczas spalania węgla kamiennego spełniają zazwyczaj wymagania norm PN-EN 197-1:2002 oraz PN-EN 450-1+A1:2009 i są najczęściej stosowane w technologii cementu i betonu. Zmielony do drobnego pyłu węgiel kamienny jest wdmuchiwany do paleniska kotła i spalony w temperaturze 1250- 1450oC. Z reguły skład chemiczny węgli kamiennych nie ulega większym wahaniom, stąd też różnice w składzie popiołów lotnych nie są znaczne. Popiół lotny krzemionkowy składa się głównie z kulistych, szklistych cząstek o średnicy (3-40 µm), pustych wewnątrz, koloru jasno lub ciemnoszarego. Z powodu niewielkiej zawartości tlenków wapnia w popiołach uzyskanych z węgla kamiennego, zachodzi konieczność aktywowania ich właściwości wiążących przez dodatek wapna lub gipsu. Uaktywnienie popiołów lotnych dokonuje się również przez krótkotrwałe przemielenie zwiększając ich powierzchnię właściwą. Wprowadzenie pucolany do cementów zmienia szereg ich właściwości użytkowych, a mianowicie: obniża ciepło hydratacji, zmniejsza szybkość narastania wytrzymałości, w początkowym okresie twardnienia, podwyższa wytrzymałości zapraw na działanie czynników agresywnych. Popioły lotne wapniowe z palenisk konwencjonalnych pochodzą ze spalania węgla brunatnego. Producentami tych popiołów są elektrownie rejonu konińskiego oraz elektrownia w Bełchatowie. Popioły lotne pochodzące ze spalania węgla brunatnego charakteryzują się bardziej złożonym składem mineralnym w porównaniu z popiołami lotnymi z węgla kamiennego.