Do melioracji szczegółowych zalicza się zabiegi techniczne mające na celu umożliwienie odpływu wody ze zdrenowanych obszarów: budowę rowów i kanałów o szerokości dna powyżej 0,6 do 1,5 m, wraz z należącymi do nich budowlami, a także urządzeń o miejscowym zasięgu działania, jak np. sieć drenarską, deszczowanie, rowy i rurociągi o średnicy o 40 cm. Urządzenia te służą do obsługi pewnych określonych obszarów, nie mają one jednak tak dużego wpływu na otaczający teren, jak melioracje podstawowe. Melioracje szczegółowe obejmują sieć powiązanych ze sobą urządzeń odwadniających i nawadniających o miejscowym zasięgu. W obrębie zmeliorowanego obiektu urządzenia te stanowią powiązaną współdziałającą sieć, regulującą stosunki wodne w swoim zasięgu. Do zasadniczych elementów sieci zalicza się: rowy, rurociągi, sączki i zbieracze oraz budowle piętrzące i komunikacyjne. W sprzyjających warunkach służą one również do nawodnienia. Sączki z tworzyw sztucznych mogą być układane dwoma sposobami. Pierwszy sposób polega na układaniu rurek PCV na dnie otwartego wąskiego wykopu, podobnie jak przy wykonywaniu ciągu z rurek ceramicznych. W razie potrzeby zabezpiecza się je przed zamuleniem i zasypuje ziemią. Drugi sposób polega na ułożeniu rurek PCV pod ziemią sposobem bezrowkowym, tj. za pomocą specjalnej maszyny drenarskiej, wprowadzającej rurkę do ziemi na wymaganą głębokość, z zachowaniem niezbędnego spadku. W razie potrzeby wprowadza się do ziemi sączek opleciony słomą zabezpieczającą przed zamuleniem. Układanie sączków sposobem bezrowkowym jest bardziej wydajne.