Kody strategii eksperymentowania zostały przejęte z badań, których autorami są Kuhn i Phelps (1982). Zaobserwowano trzy podstawowe typy strategii eksperymentowania: strategię losową albo inaczej prób i błędów, strategię izolowania zmiennych i strategię kombinatoryczną. Losowa strategia przeprowadzania eksperymentów reprezentuje względnie nieefektywne, niesystematyczne podejście do eksperymentowania. Strategia izolowania zmiennej jest skuteczna jedynie przy rozwiązywaniu pierwszych trzech problemów. Bardziej skomplikowane problemy, od 4 do 7, wymagają obu strategii: eksperymentalnego izolowania i kombinatorycznej. Zatem system kodowania strategii eksperymentowania przygotowano do określenia, czy i kiedy ma miejsce zmiana strategii (od wyłącznie samego izolowania zmiennej do zarówno izolowania zmiennej, jak i strategii kombinatorycznej). Kody strategii eksperymentowania dotyczyły wyłącznie typu zaprojektowanych eksperymentów chemicznych. Nie wiązały się one ani z typem organizacji społecznej, mającej miejsce przy wyborze tych eksperymentów, ani też z rodzajem rozmów, jakie pojawiały się podczas procesu projektowania. W ten sposób kodowanie strategii eksperymentowania przynosiło taką ocenę zachowania każdej diady (pary), która była niezależna od oceny otrzymanej w wyniku kodowania jej interakcji społecznych.
System kodowania strategii eksperymentowania
Ciekawe wpisy:
15 Harlequinów, Które Rozpalą Twoje Serce
15 Harlequinów, Które Rozpalą Twoje Serce to kultowa seria książek romansowych, które zawładną Twoimi emocjami. Czy jesteś gotowy na miłosne porachunki? Oto lista, która rozgrzeje każde serce. ❤️📚 #harlequin #romans #książki